Επιδιώκουμε την υπέρβαση του εγωκεντρικού ανθρώπου, ώστε να δημιουργήσουμε χώρο για το θείο.
Το πνευματικό μονοπάτι
Ένα πνευματικό μονοπάτι είναι, μεταφορικά μιλώντας, ένα ορεινό μονοπάτι που δεν μπορεί να βρεθεί και να περπατηθεί χωρίς προσπάθεια. Υπάρχουν όμως διαφορετικές φάσεις προσέγγισης. Προϋπόθεση είναι μια εγωϊκή συνείδηση που έχει φτάσει στα όριά της – συχνά μέσα από οδυνηρές εμπειρίες. Ένα τέτοιο άτομο βρίσκεται σε αναζήτηση ‘νέων ακτών΄. Η εσωτερική του πυξίδα θα τον κάνει να βρει το μονοπάτι που του ταιριάζει.
Προετοιμασία
Στο Χρυσό Ροδόσταυρο, ένα τέτοιο άτομο συναντά μια φιλοσοφία που εξηγεί τις σχέσεις της ζωής από την οπτική γωνία της Συμπαντικής Γνώσης. Του παρουσιάζεται ένα μονοπάτι που οδηγεί στην Αυτο-Μύηση. Και συναντά εκεί ανθρώπους που ήδη ακολουθούν αυτό το μονοπάτι. Το πόσο βαθιά εμπλέκεται ο αναζητητής σε αυτή τη φάση προσανατολισμού εξαρτάται αποκλειστικά από τον ίδιο.
Σύνδεση
Όποιος αποφασίζει να ξεκινήσει το μονοπάτι αποφασίζει να ζήσει ως μαθητευόμενος, ως μαθητής. Τώρα αρχίζει η πραγματική διαδικασία. Η διδασκαλία και το δυναμικό πεδίο που λειτουργεί μέσα από την ομάδα λειτουργούν ως καθρέφτης. Σε αυτόν τον καθρέφτη, ο μαθητής ανακαλύπτει ότι η συνείδησή του, παρ’ όλες τις δυνατότητές της για καλοσύνη, σχετίζεται με τον εαυτό του. Βήμα προς βήμα αυτή η άποψη ξεσκεπάζεται μέχρι να συνειδητοποιήσει: Υπάρχει κάτι θεμελιωδώς διαφορετικό μέσα μου – ακατονόμαστο, και όμως είναι το κλειδί.
Σύνδεση
Αυτή η εμπειρία-κλειδί είναι η συνειδητή επαφή με τη θεϊκή ουσία μέσα στην ίδια την οντότητα (οι Ροδόσταυροι την αποκαλούν Σπινθήρα του Πνεύματος). Τώρα το ζητούμενο είναι να ενδυναμώσουμε αυτή την επαφή, να την ζωογονήσουμε. Αυτό είναι εφικτό μόνο όταν η ίδια η οντότητα και πάνω απ’ όλα η θέλησή του, κάνει ένα βήμα πίσω στη διαδικασία και ανθίσει σε αυτό το άλλο. Στο βαθμό που συμβαίνει αυτό, η συνείδηση μετατοπίζεται όλο και περισσότερο και αφυπνίζεται ως μια νέα Ψυχή συνδεδεμένη με τη θεϊκή ουσία. Σε αυτή τη φάση, ο άνθρωπος αρχίζει να κατανοεί ότι είναι ένα με όλη τη ζωή. Αρχίζει να καταλαβαίνει ποιο είναι το καθήκον του σε αυτή τη ζωή.
Μεταμόρφωση
Στη συνέχεια αρχίζει μια περίοδος έντονης εσωτερικής ανάπτυξης της Ψυχής. Ο ενδιαφερόμενος δεν εργάζεται πλέον μόνο μέσα και πάνω στην ίδια του την ύπαρξη, αλλά διατηρεί μαζί με ομοϊδεάτες του ένα όσο το δυνατόν πιο καθαρό πνευματικό πεδίο, το οποίο εξυπηρετεί την ανάπτυξη του κόσμου και της ανθρωπότητας. Μέσω αυτής της ανιδιοτελούς υπηρεσίας αλλάζει τόσο πολύ, ώστε μπορεί κανείς τελικά να μιλήσει για ένα Νέο Άνθρωπο, έναν άνθρωπο που έχει συγχωνευτεί με το θείο.